Nieuwsbrief Puech de Cabanelles - april 2020

Een nieuwsbrief van ons in vreemde tijden om jullie op afstand mee te nemen naar ons leven op het Franse platteland op dit moment. Hoe beleven wij de Franse maatregelen, hoe brengen de kinderen hun dag door en wat zijn de dingen waar we nu volop van kunnen genieten?

De reserveringen voor het komende seizoen zijn begrijpelijkerwijs stil gevallen. Sport moet beperkt worden tot maximaal 1 km van huis, afspraken met vrienden zijn niet mogelijk. We hebben dus alle tijd om jullie een nieuwsbrief te sturen. Maar waar ga je het dan over hebben? Ons wereldje beperkt zich op dit moment tot de 2,5 hectare die het terrein groot is. Niet slecht zou je zeggen en dat is het natuurlijk ook niet. Onze dochter Aimée, die artistieke ambities heeft, ging erop uit met de camera om de mooiste details van Cabanelles vast te leggen. Dat levert interessante composities op! We delen ze in deze nieuwsbrief en:

>> Je kunt al haar foto’s hier bekijken

Confinement, lockdown op z'n frans

Sinds 13 maart zijn in Frankrijk de scholen dicht en sinds 17 maart zit heel Frankrijk verplicht tot minstens 15 april in confinement, zoals lockdown officieel in het Frans heet. Wil je de deur uit dan mag dat alleen voor noodzakelijke boodschappen, medische zorg of lichte fysieke inspanning. Je moet dan wel verplicht een door jezelf uitgeprint en ondertekend document meenemen waarin je verklaart wat je aan het doen bent, dat alles om iedereen expres zo veel mogelijk te ontmoedigen om naar buiten te gaan. Boete bij niet kunnen tonen: €135, bij 3x recidive 6 maanden de cel in.

De kinderen zitten dus alweer meer dan twee weken thuis. En de geluiden op dit moment zijn dat ze rond 3 mei pas weer naar school kunnen. De Franse scholen zijn duidelijk niet ingericht op onderwijs op afstand. Het platform dat dat zou moeten faciliteren, lag de eerste week vrijwel continu plat. De bereikbaarheid is nu een stuk beter, maar elke leraar houdt er z’n eigen systeempje op na. Van elke dag een nieuwe opdracht tot “ga maar alles van het afgelopen jaar herhalen en we zien elkaar wel weer een keer”. We doen zo goed mogelijk aan huiswerkbegeleiding en beginnen de Franse methodes al aardig onder de knie te krijgen. Wij kunnen straks net als onze kinderen het eindexamen vol vertrouwen tegemoetzien.

Eropuit, boodschappen doen

Boodschappen doen is voor ons nu eigenlijk de enige manier om echt even weg van huis te zijn. Maar je mag dat alleen in je eentje doen en niet met een gezinslid. Gelukkig kom je, al dan niet van te voren afgesproken, dan nog wel eens een bekende tegen, daar kun je dan, op afstand, even live mee praten. In de supermarkten zijn de schappen gewoon gevuld, al hebben veel mensen mondkapjes op en handschoenen aan. Ook de cassières hebben mondkapjes op en zitten achter plastic spatschermen.

De positieve kant

Deze crisis heeft ook positieve effecten: er zijn steeds meer initiatieven om vooral lokale producten aan de man te brengen. Vanaf deze week kunnen we bijvoorbeeld op een nieuwe website van het departement online versproducten van lokale boeren bestellen. Je kunt je bestelling 2x per week ophalen op een tot drive-in afhaalpunt getransformeerde carpoolplaats.

Afgelopen weekend hebben we met al die mooie verse producten maar eens een volledig viergangen menu voor onszelf gekookt. Heerlijke nieuwe recepten uitgeprobeerd. Bijvoorbeeld filet van koolvis op een mousse van exotisch gekruide pompoen met rauwe witte champions en mayonaise met Sushi-azijn. Met wat blaadjes waterkers om het af te maken.

We realiseren ons ook erg dat we de geluksvogels zijn, met een mooie plek, midden in de natuur en nu nog rustiger dan normaal. Per dag misschien heel in de verte een vliegtuig, fluitende vogeltjes, soms onwerkelijk stil. Het is makkelijk voor te stellen hoe het hier vijftig jaar gelden geweest moet zijn. Tegelijkertijd zijn we natuurlijk niet van de wereld afgesloten, via internet, telefoon en satelliet komt al het wereldnieuws ook hier de hele dag door op ons af. En blijven we op de hoogte van het wel en wee van familie, vrienden en collega’s. Maar je kunt je er voor afsluiten en dat is soms best wel even lekker.

Buitenklussen

Gelukkig is het sinds de lockdown schitterend weer. We kunnen dus veel dingen buiten doen. Het gras is al een paar keer gemaaid, het onkruid al gedeeltelijk gewied en de braamstruiken zijn gebosmaaierd. Sinds we hier wonen, nu alweer 13 jaar, hebben we op veel plekken met grasland de bomen laten groeien. Sommige stukken zijn nu zelfs helemaal “verbost”. Het was hoog tijd om wat uit te dunnen.

De kettingzaag draait overuren. We hebben veel hout voor de kachel, houtsnippers voor de paden en materiaal voor het bouwen van hutten. De fruitbomen staan één voor één in bloei, in de moestuin steken de eerste asperges hun kopjes boven het zand uit, de boontjes zijn ingezaaid. Nog even en we zijn voor verse groenproducten volledig zelfvoorzienend.

Als we een rondje over het terrein lopen, en dat doen we regelmatig, dan zien we de resultaten van het werk, een nieuw pad hier, een bamboebos daar, het frame van de trampoline hergebruikt als klimrek voor de hop, het voedselbos dat steeds meer terrein begint te winnen. Dat geeft voldoening, maar ook het verlangen om al dat moois snel weer met anderen te kunnen delen.

De toekomst

Hoelang gaat dit duren? Niemand weet het precies. De binnenklussen, schilderen, een nieuwe achterwand voor het bed, andere terrasmeubeltjes,… Het moet allemaal wachten, want we kunnen geen materiaal kopen. De klusmarkten zijn dicht, dus we moeten geduld hebben. Gelukkig is er niets wat dringend is, de materialen die we gebruikt hebben zijn onderhoudsvriendelijk, maar het is altijd leuk om voor het nieuwe seizoen de puntjes weer even op de i te zetten.

Wij doen er in ieder geval alles aan om klaar te zijn om jullie te ontvangen, zodra dat weer kan. De wereld is nu voor iedereen heel klein, maar zal langzaamaan steeds groter worden. We zullen na deze tijd kleine dingen nog meer weten te waarderen, een terrasje pakken in Albi, slenteren op een brocantemarkt, de versmarkt in Carmaux op vrijdagochtend, een wandeling langs kleine verborgen beekjes, een glaasje rosé in de avondzon, samen eten onder de sterrenhemel met het getsjirp van krekels op de achtergrond. Het kan straks echt allemaal weer. We hebben er vertrouwen en zin in!

Pour être optimiste dans la vie, il faut savoir se reposer.

Blijf gezond en optimistisch.

A bientôt,
Marc en Manon

Naar de website >>